And then when I wrote this book....

Siedziałam wczoraj nad tekstem Helen, siedziałam, jedząc zbyt dużo. Żesz, lodówka tak pełna, to i potem brzuch. Prócz tego kończyłyśmy pokój - gruntowanie już za nami, obiad na przerwę i szmaragdowa głębia na każdej ścianie. Zaczyna właśnie od sufitu.

O tym, jak chcieli ludzi pozbawić korony z głową.

Jest coś w człowieku takiego, co pragnie się wydostać i pożreć naoczny obrazek świata. Niemoc, trochę rozpaczy, na końcu szaleństwo. Prosta reakcja przyczynowo-skutkowa. A przecież chciałoby się tylko egzystować, w jakiejś tam zgodzie, bez kłów i pazurów. Chyba.

Cool kids can't die.

Przeniesiona. Uniesiona?